Astraeus hygrometricus (Pers.) Morgan

Astraeus hygrometricus (Pers.) Morgan


Bibliografia:

Castro M. 2004. Cogomelos de Galícia e norte de Portugal Pagina
Castro M & Justo A. & Lorenzo P & Soliño A. 2005. Guia Micolóxica dos ecosistemas Galegos. Paxina
Cetto B., 1978, Guía de los Hongos de Europa – T-II Pagina
De Diego Calonge F., 1979, Setas (Hongos) Guía ilustrada Pagina
Frutos Isidro & Romero Manuel 2007, Setas de la Serena. Pagina 157
Garcia-Echave Mª Cristina, 2009, Guia de setas de Burela y A Mariña Pagina 162
Gerrit J. Keizer, 2000, La Enciclopedia de las setas, Pagina 58
Lange J.E & Lange D.M & LLimona X. Hongos de Europa. Pagina
Lotina Benguria R., 1972, Las Setas Comestibles de Europa. Pagina
P. Iglesias, 2002-2004, Setas del Parque Natural de Urkiola Vol.. I, Pagina 148
Marcote J.M.C & Pose M & Traba J.M. Cogomelos de Galicia. Pagina 148
Mendaza R. & Diaz Montoya, 1987, Las setas. Pagina 703
Mendaza R. & Díaz Montoya, 1994, Las setas en la Naturaleza Tomo III Pagina 439
Pacioni Giovanni 1980 Guia de Hongos Pagina
Palazón F., 2001, Setas PARA TODOS Pagina
Sánchez J,A.& García A. Atlas de los hongo de Castilla y León. Pagina 128
Zamora J C. Gasteromycetes. 2006 Pagina 31
S.C.M., 1982-2003, Bolets de Catalunya (Láminas) 452
(Os libros son para os-ler, pero olla a quen llos emprestas)

Leotia lubrica (Scop.) Pers

Leotia lubrica (Scop.) Pers


Bibliografia:

Castro M. 2004. Cogomelos de Galícia e norte de Portugal Pagina 76
Castro M & Justo A. & Lorenzo P & Soliño A. 2005. Guia Micolóxica dos ecosistemas Galegos. Paxina 204
Cetto B., 1978, Guía de los Hongos de Europa – T-II Pagina

De Diego Calonge F., 1979, Setas (Hongos) Guía ilustrada Pagina
Frutos Isidro & Romero Manuel 2007, Setas de la Serena. Pagina
Garcia-Echave Mª Cristina, 2009, Guia de setas de Burela y A Mariña Pagina 29
Gerrit J. Keizer, 2000, La Enciclopedia de las setas, Pagina 58

Lange J.E & Lange D.M & LLimona X. Hongos de Europa. Pagina 42
Lotina Benguria R., 1972, Las Setas Comestibles de Europa. Pagina
P. Iglesias, 2002-2004, Setas del Parque Natural de Urkiola Vol.. I, Pagina
Marcote J.M.C & Pose M & Traba J.M. Cogomelos de Galicia. Pagina
Mendaza R. & Diaz Montoya, 1987, Las setas. Pagina 786
Mendaza R. & Díaz Montoya, 1994, Las setas en la Naturaleza Tomo –
Pacioni Giovanni 1980 Guia de Hongos Pagina 273
Palazón F., 2001, Setas PARA TODOS Pagina 82

S.C.M., 1982-2003, Bolets de Catalunya (Láminas) 575
(Os libros son para os-ler , pero olla a quen llos emprestas.
Estas fichas as emprestei a un profesor do Coléxio de Vilariño de Conso.
Pasan os anos e aun me cantan os oidos cando pase por O Barco chas devolvo)

Lentinus tigrinus

Bibliografía:

Castro M. 2004. Cogomelos de Galícia e norte de Portugal Pagina 150

Cetto B., 1978, Guía de los Hongos de Europa – T-II Pagina 689

De Diego Calonge F., 1979, Setas (Hongos) Guía ilustrada
Frutos Isidro & Romero Manuel 2007, Setas de la Serena. Pagina 134.
Garcia-Echave Mª Cristina, 2009, Guia de setas de Burela y A Mariña
Gerrit J. Keizer, 2000, La Enciclopédia de las setas, Pagina 265
Lotina Benguria R., 1972, Las Setas Comestibles de Europa.
P. Iglesias, 2002-2004, Setas del Parque Natural de Urkiola Vol.. I, Pagina
Marcote J.M.C & Pose M & Traba J.M. Cogomelos de Galicia. Pagina 93
Mendaza R. & Diaz Montoya, 1987, Las setas. Pagina 30
Mendaza R. & Díaz Montoya, 1994, Las setas en la Naturaleza Tomo –

Palazón F., 2001, Setas PARA TODOS

S.C.M., 1982-2003, Bolets de Catalunya (Láminas

“Pingoles, pingoles esta pingando; fungoles, fungoles esta fungando; se pingoles, pingoles non pingara, fungoles, fungales non fungaba”

Fungato, Falopo dos curandeiros Panqueixo (Calvatia cyathyformis)

“Pingoles, pingoles esta pingando; fungoles, fungoles esta fungando; se pingoles, pingoles non pingara, fungoles, fungales non fungaba”
Esta é unha adiviña de nunca acabar, pois se un responde que é a pinga de auga que cae nun fungo (Calvatia, Lycoperdon, Geastrum, Astraeus ou outros) e que provoca que este ceibe as esporas, que é a resposta correcta, o interlocutor pode dicir que non; se outro di que é o ourizo da castaña que lle cae enriba o xabarín, cando esta larpando as castañas, tamén pode dicir que non, e se di que é a pinga de graxa de curar os chourizos que lle cae enriba ó gato, aínda pode esixír mais respostas alternativas

Sapo común (Bufo bufo)

Fotografia feita en “A Raña” 29/05/2005
Espécie de interese faunístico e moi beneficiosa para o home pola grande cantidade de insectos que destrui. Inofensivo para as persoas, ainda que hai que lavar-se ben as mans despois de otocar , pois o contacto poderia irritar os ollos, beizos ou outras partes sensíbeis do corpo. Figura como "Espécie Protexida"



É o sapo mais grande da península ibérica, pode chegar até os 18 cm. as fémeas e até 10 cm os machos. Ten a pel rugosa con unhas glándulas polas que emite un líquido tóxico e irritante, pode apresentar-se en varias coloracións desde un grisácea, bermexo ou esverdeada ás veces con zonas mouras.
A cara ventral dos sapos é de tonalidade clara ou gris con manchas mouras.
A sua alimentación consiste en coleopteiros, larvas de insectos, rabuñas e formigas, para iso fica-se imóbel e lanza a sua língua para atrapar á sua vítima. É de costumes terrestres e acostuma aproximarse ao final do inverno a regatos, charcos etc. para sereproducir , todos os anos voltan ao seu lugar de nacimento, pode viver até 25 anos ainda que teñen unha vida meia de 15.
Habita en calquera lugar desde a montaña até a costa, polo dia acostuma ocultar-se entre as follas, pedras, baixo terra etc. pasan un período de hibernación desde o outono até o final do inverno

INSTITUTO DE ESTUDIOS VALDEORRESES

ORQUIDIA DO HOME AFORCADO. (Aceras anthropophorum).

ORQUIDIA DO HOME AFORCADO. (Aceras anthropophorum).
Esta orquídea,é unha das mais características dá Serra dá Lastra.
O seu nome fai referéncia á forma humanoide das frores.
Trata-se dunha planta con follas de cor verde, as basales , de 4 a 9, oblongo lanceoladas de e 2 ou 3 caulinares, envainadoras e erectas, a superior bracteiforme.

Florece en espigas erectas de 40-50 flores de cor verde amarillento, con marxe estreito e roxizo. Os sépalos forman un casco de cor esverdeada con marxe e nervo roxizo.
Pétalos estreitos e mais curtos que os sépalos. O labelo, trilobulado, cos lóbulos laterais filiformes e a central dividida á sua vez en dous.
Florece de abril a finais de xuño.
Habita en chans calcáreos, pastizais de montaña secos e taludes perto de camiños e estradas entre 300 e 900 metros sobre o nível do mar
Trata-se dunha planta con follas de cor verde, as basales, de 4 a 9, oblongo lanceoladas de e 2 ou 3 caulinares, envainadoras e erectas, a superior bracteiforme.

Fror dos raparigos (Orchis italica)

Orchis italica

Moitas orquídeas recorreron á táctica de apelar aos polinizadores ofrecendo aromas, formas, cores e movementos que imitan algo que eles están interesados, sen ofrecer nada a cambio.
Esta maneira de proceder e fatal para moitos polinizadores por que e un sítio perfeito para as arañas cangrexo, patarresas e outros insectos estan camuflaos esperando a sua captura


Orchis italica var. albina

Pintafontes, Limpafontes. (Triturus marmoratus)

Pintafontes, Limpafontes. (Triturus marmoratus)
Os anfibios de Valdeorras

Os mais comuns son as rás, sapos e limpafontes, pasan unha parte importante íntimamente ligados ao meio acuático, ben na sua fase larvaria ou en alguns momentos da sua fase adulta. Tanto uns como outros cando son adultos se alimentan de insectos, cumpliendo un importante papel na natureza.

PINTEGA (Salamandra salamandra)

A PINTEGA, Salamandra salamandra, considérase na nosa mitoloxía
tradicional responsable de producir co seu aire graves doenzas tanto ás persoas coma ó gando. Por tal causa a sua presenza era rexeitada e dando-lle morte sen piedade, sendo un reptil beneficioso.
Carballeiras e bosques mestos preto das ribeiras son o hábitat
deste anfibio, cada vez máis escaso.

O RAPOSO (Vulpes vulpes)

O RAPOSO, Vulpes vulpes, é de hábitos crepusculares e nocturnos.
Aínda frecuente en Valdeorras, cando escurece abandona a súa
complexa tobeira e disponse a buscar o seu sustento. Ratos, toupas,
coellos novos, paxaros, aves de curral, insectos, réptiles, acios de uvas e ata landras, todo lle presta ó seu pouco esixente padal.
Estas boas tragadeiras, xunto coa súa consabida astucia, fai que non sinta necesidade de se arredar do medio urbano, onde lle é doado atopar uns apetitosos desperdícios.
este raposo esta dando boa conta deles en unha corredoira de Vilanova, Valdeorras.